Danışanım: 2007 den beri psikiyatri desteği alıyorum. Babama çok öfkeliyim. O'nunla aynı ortamda olamıyorum. Ateşle barut gibiyiz. O'na zarar vermekten korkuyorum.
Psikatristim babamın değişmeyeceğini söyledi. O'nu böyle kabul etmeliymişim.
Ben: Siz değişmeyeceğini düşünüyor musunuz?
Danışanım: Değişmez, doktorum değişmez dedi.
Ben: Peki Babanızı olduğu gibi kabul edebiliyor musunuz?
Danışanım: Hayır, kabullenmeye çalışsam da kabullenemiyorum çok öfkeliyim.
Ben: Anlıyorum. Şuan Babanızı düşünseniz size ne kadar mesafede olurdu.
Danışanım: Tam karşımda. 2-3 metre uzağımda. Bana bakıyor ve sürekli konuşuyor. Hep onun dediği hep onun istediği!!!
Ben: O'nun bu şekilde davranması size ne hissettiriyor ve bunu bedeninizde nerede hissediyorsunuz?
Danışanım: Kızıyorum, öfkeliyim! Bencil! Sırtımda Aynur Hanım, tam burda. ( Eliyle gösteriyor ) Çokk ağır!! ( yüz ifadesi acılı, üzgün )
Ben: Odaklanın hissettiğiniz bölgeye ve benimle beraber tekrarlayın "bu sadece bir enerji, bu enerjiyi hızlıca yumuşatıyorum, yumuşasın ve aksın..."
Derin nefes alıp veriyoruz beraber. Yaklaşık 3-4 dakika uygulama yapıyoruz.
Danışanım: Biraz yumuşadı, hafifledi.. Babamı işyerinde görüyorum, benim de fikrimi soruyor.
Diyor, yüzünde hafif bir gülümseme ile.
Ben: Devam edelim, sırtınızdaki sertliğe odaklanın ve benimle birlikte tekrarlayın "seni seviyorum, seni seviyorum yeterince sevgiye doyduğunda istediğin an çıkabilirsin izin veriyorum"
Danışanım: Sevmek istiyorum ama sevemiyorum Aynur Hanım, içimden gelmiyor.
Ben: Kimi?
Danışanım: Babamı.
Ben: Şu an blokaja sevgi sözcükleri söylüyoruz, babanıza değil ama o konuya da dokunuruz bir sonraki aşamada...
Yaklaşık beş dakika kadar sonra blokaj tamamen iyileşti.
Danışanım babası ile ilgili acı veren bir anıyı hatırladı. Babasının hastalandığı, iflas ettiği ve o dönemde aileye karşı öfkeli ve tehditkâr tavırlarını.
O döneme gittik, duyguları iyileştirdik ve anı tamamen değişti. Güven veren seven bir baba haline dönüştü baba.
Artık danışanım gülüyordu ve mutlu idi.
Bu konu ile ilgili +10 hissediyordu.
Ertesi gün seansa geldiğinde güzel haberi verdi bana.
Danışanım: Dün akşam babamla aynı ortamda idim. Babam yine Saçma bir tavır yaptı. Ama ben hiç öfkelenmedim, hiç kızmadım, hiç bir şey hissetmedim. Normalde ateşle barut gibiyiz... Yıllardır ilk defa bu kadar rahattım. smile ifade simgesi
Danışanıma farklı bir sorunu için seansa başlıyoruz.
Yine "seni seviyorum" niyetini uygularken bana
Danışanım: Sevgiyi nasıl hissedebilirim?
Diye soruyor.
Ben: Çok sevdiğiniz bir şey düşünün, neyi çok seversiniz kimi?
dediğimde
Danışanım: Babammm! Babam aklıma geldi!
Bir önceki seansta sevdiğini söyleyemezken, şuan sevgi konusunda ilk aklına gelen isimdi babası...
Ve artık babasının da değişebileceğini düşünüyor danışanım. Artık kabul noktasında...
İşimi çokk seviyorum...
Beraber nice iyileşmelere...
Şükürler olsun Rabbim sana...
Sevgiler... ayNUR