Yıllar sonra karşılaşıyoruz doktor bir arkadaşımla... İnançlı biri idi, ibadetlerini yapardı, yapmaya çalışırdı iyi bilirdim. Değişmiş, "Allah'a inanmıyorum artık!" diyor... Şaşırıyorum bu değişimine, O anlatmaya devam ediyor neden inanmadığını, gerekçelerini... Ben saygı ile dinliyorum... Bu bir inanç, bu bir duygu ve bir olay olmuştur o olaydan sonra gelişmiştir ve sadece enerji bana göre. Kaynağı bulunduğunda bu tablo da ortadan kalkar bilirim...
"Allah'a inanmıyorum dediğinde bedeninde nerede hissediyorsun bunu" diye soruyorum... Kalbini işaret ediyor. "
"Neye benziyor, ne renk ?" Diye soruyorum.
"Siyah, taşa benziyor, taşlaşmış gibi" diyor...
Farklı birşey beklemiyorum aslında!
Tam da doğru ifade... Yapılması gereken o taşın eritilmesi, siyahlığın giderilmesi ve en sağlıklı enerji akışı...
Bu kadar basit, ama izin vermiyor...
Karşımızdaki istemeden birşey yapamayız... Hür irade...
Ama kimbilir kaçımızın bedeninde kaç kaya parçası var... O onlardan sadece biri...
Iyileşmek isteyen herkese iyileşmek nasip olsun...
Istemeyenlere ise benim duam, "Rabbim iyiliği ve kolaylığı bir an önce farketsinler keşfetsinler..." Âmin... ayNUR